Langt mál um síðustu helgi, nú og fótbolta auðvitað

Alltaf einhvern veginn svo að ef ég trassa í 2-3 daga að skrifa um eitthvað sem gerðist, þá endar það svo að ekkert er skrifað.
En síðasta helgi var hreinlega of skemmtileg til að hún sleppi við að vera fest á blogg. Hún byrjaði á stórfínu vinnupartíi upp við Elliðavatn á miðvikudegi. Partíið var síðan ekki verra fyrir það að Liverpoolarar voru ekki frá sér af gleði allt kvöldið, en þeir voru samt ekkert að skemmta sér neitt minna fyrir vikið. Ég tók skynsama ákvörðun, var á bíl og var því ferskur sem fjóla daginn eftir, 1. maí, og brá mér í Víkina til að taka þátt í árlegri fjölskylduhátíð, sem í þetta sinn var viku fseinna en venjulega og var byrjunin á þriggja daga afmælishátíð. Afmælissýningin sem ég tók smá þátt í að setja upp var opnun og er hún sérlega flott, allir hvattir til að sækja hana, opin næstu 2 mánuði í kjallara Víkurinnar.
Á föstudaginn var síðan afmæliskvöldverðurinn. 500 Víkingar fylltu aðalsal Hilton Nordica og skemmtu sér stórkostlega. Þetta verður til að setja aukinn kraft í félagslíf Víkings því Víkingar finna hvað er gaman þegar við komum saman.
Aftur var ég á bíl og kom sér vel því laugardagurinn var langur, hófst með United sigri á West Ham, síðan enn og aftur í Víkina þar sem haldinn var hátíðafundur þar sem megindagskráin var heiðrun alla þeirra mörgu Víkinga sem hafa unnið óeigingjarnt starf fyrir félagið. Ég hef sum af þeim grunuð að vera að vinna með fleiri stundir í sólarhringnum en við hin, slík er eljusemin.
Frá Víkinni var haldið beint í partí ársins. 20 ára stúdentsafmælið var tekið með trukki og dýfu, flott forpartí og æðisleg veisla í Viðey. Stuðið var sem aldrei fyrr og árin, sem þó íþyngja fæstum, hrundu í burt og það var tjúttað fram á nótt. Ég veit að það var ekki nokkur þarna sem ekki skemmti sér stórkostlega.
Eftir stuttan rúnt í miðbænum hélt heim, þreyttur og glaður.
Bónus helgarinnar var að með sigri í umspili komst FC United of Manchester enn upp um deild. Nú fer þetta væntanlega að verða erfiðara. Hinn FC bloggari Íslands er nú þegar búin að minnast á þennan sigur, en því miður fyrir hana og aðra stuðningsmenn Halifaxhrepps lítur út fyrir að greiðslustöðvunin sé einungis stoppistöð á leið í gjaldþrot og að lið sem fyrrum var ástsælt á Íslandi muni brátt heyra sögunni til.
En brátt verður kominn tími til að gleyma kröggum neðrideildarliða í bili og horfa á ríku liðin og vona að United standi uppi sem meistarar eftir tæpa fjóra tíma!