Brot úr lífi
Kom heim á þriðjudaginn eftir indæla vikuferð. Eins og ég hef minnst á var hápunkturinn, og ástæðan fyrir ferðinni tónleikar Nanci Griffith í Corn Exchange í Cambridge. Þetta var eins frábært og ég vonaði. Sessunautar mínir fóru fyrst á tónleika með henni '88 og sögðu þessa einhverja þá bestu. Kynningarnar á lögunum voru meiriháttar skemmtilegar. Fyrir þá sem vilja þá byrjaði hún tónleikana af lagi af nýjustu tónleikunum. (Þetta dettur út eftir nokkra daga).
Queen söngleikinn fór ég á með helmingnum af City Hill hjónunum, Gísla Kaupthing London manni og fyrrverandi fjárstýringargaur og hans Halldóru. Söngleikurinn kom mjög á óvart. Ég bjóst við að hvorki yrðu lögunum gerð nógu góð skil, né að sagan í kring væri ekki gerð nógu vel. Hvorugt reyndist raunin og þetta var dúndur. Á eftir komst Sigurgeir loks úr vinnunni, farið var á Hakkasan og góðum kínverskum mat gerð skil.
Á sunnudag hitti ég bandaríska frænku mína og mann hennar. Það var að vonum indælis hittingur, sem og á mánudag þegar ég hitti einhvern elsta vin minn í Bretlandi. Við rifjuðum sem endranær upp þegar við ásamt tveim öðrum hittumst á fyrsta a.f.p. pöbbafundinum sem ég fór á og hryllti við að það væri að slá í 10 ár. Þetta var síðasta kvöldið mitt í Warwick og lestarferðin til Glasgow daginn eftir var ekki æði.
Mér finnst alltaf jafn hræðilegt að koma að innritunarborðum Flugleiða erlendis. Um leið og maður nálgast þá byrja kunnugleg ("Þetta er örugglega Íslendingur") eða jafnvel kunningjaleg andlit að birtast og fyrr en varir byrjar maður að heyra þetta hrognamál sem við tölum, oftar en ekki í ánalegum samræðum sem sanna að þetta er í fyrsta skipti sem viðkomandi hefur verið hleypt úr landi og að það hefðu líklega verið mistök. Jájá, kallið mig bara hrokafullan. En þetta er svona slæm leið til að gera manni skiljanlegt að frí sé á enda runnið.
Keypti nóg af bókum. Keypti nýja bók eftir Fforde, las hana í gegn, þótti hún ekki mjög fyndin en þó skárri heldur en þriðja bókin hans sem ég er búinn að dissa hér vel. Var svo í bókabúð daginn eftir, sá Something Rotten. Og áttaði mig á því að ég hafði keypt og lesið Well of Lost Plots án þess að gera mér grein fyrir að ég á hana og hún var einmitt "þriðja bókin sem mér þótti hún skárri en". Sko, ég hef keypt eða tekið á safninu bækur sem ég hef lesið áður án þess að átta mig. En ég hef aldrei keypt og lesið heila bók sem ég á fyrir. Segir það ekki allt um þessa bók??
En Something Rotten er þó nokkuð betri. Sé á Amazon að nýja bókin í harðbandi verður ekki Thursday Next heldur Jack Spratt bók. Veit ekki hvort það verður mikið betra.
Annars keypti ég nýjar kiljur eftir Peter Hamilton, Ken MacLeod, og ekki síst Confusion eftir Neil Stephenson. Hún er frábær eins og fyrsta bókin í seríunni. Hlakka til að lesa System of the World. Hamilton er aftur kominn vel út í geim eftir tvær slakar bækur, Pandora's Star er alveg að gera sig það sem af er. MacLeod er líka á nýjum slóðum sem er gott, hef ekki enn klárað síðustu bókina hans, var soltið þreytt.
Svo er R-ið komið frá Grafton, barasta fínasti reyfari og minna vesen og leiðindi en í síðustu bókum.
Búinn að hafa hægt um mig síðan ég kom, með kvefsnuddu og nóg að gera í vinnunni. Á morgun þarf ég að klippa hekk og taka til í garðinum. Það verður næsta leiðinlegt.
Þakka þolinmæðina :)
